Het mooie verhaal achter pure olijfolie extra vierge van het Andalusische landgoed KARMA.
Er gaat niets boven eerlijke heldere olijfolie met een fruitige geur en een heerlijke frisse, licht pikante smaak. Zelf geplukt, lokaal geperst en handmatig in flessen gegoten. Olijfolie van de allereerste persing, de lekkerste, de mooiste aller olijfolies. Doop een stukje (versgebakken) witbrood in een bakje met deze extra vierge olijfolie. Ruik en proef…in één woord VERRUKKELIJK!!
Zelf olijven plukken in een olijvengaard in Spanje, tussen de bergen, alleen dat al klinkt heel romantisch en bijzonder. En dat is het ook. De afgelopen twee jaar had ik de eer om, op het prachtige Andalusische landgoed, genaamd KARMA, te helpen met de olijvenpluk. Het landgoed, met een prachtig wit landhuis (Finca), is het trotse bezit van dierbare vrienden en ligt midden in de Spaanse bergen, een half uur rijden vanaf Malaga.
Rondom de Finca staat een groot aantal olijfbomen, waarin veel olijven groeien. De zon schijnt bijna het hele jaar in Andalusië en dat is belangrijk voor de optimale groei van de olijven. Het betekent dat de bomen elk jaar een flinke oogst opleveren. Eind november, begin december vindt de olijvenoogst plaats. De grond waar de olijvenbomen staan is vaak licht glooiend en soms zelf hellend. Dat kan het plukken extra lastig maken.
Aangezien de belangstelling voor het plukken door vrienden en familie groot is, wordt de pluk verdeeld over twee weekenden. Natuurlijk blijft het oogstteam het weekend in het idyllische huis logeren en dat is bijzonder gezellig. De flinke groep vrienden, familie en een ervaren boer met zijn zoon, die in het nabijgelegen dorp wonen, werken twee dagen heel hard om de olijven te oogsten. Tussen de twee 'weekend' oogstteams is dan ook een ware competitie ontstaan: wie oogst de meeste olijven?
De plukdag begint om half acht met vers geperste sinaasappelsap (natuurlijk van sinaasappels uit eigen tuin), enkele geroosterde boterhammen met kaas of worst en koffie. In deze tijd van het jaar is het 's morgens behoorlijk fris, dus een spijkerbroek, een warme (fleece)trui, een sjaal, handschoenen en laarzen (want de grond is vet en vochtig) zijn bij de start geen overbodige luxe. En dan gaat het oogstteam naar buiten om te plukken. Onder de olijfbomen worden grote netten gelegd. Sterke mannen schudden met een speciaal apparaat, of slaan met stokken, de olijven los van de boom. Plukken is daarom eigenlijk niet het juiste woord, olijfbomen worden in de meeste gevallen geschud en alleen in enkele gevallen worden de olijven handmatig geplukt. Schudden gaat natuurlijk veel sneller dan plukken.
De meeste olijven vallen op het net. Is de boom leeg, dan wordt het net bij elkaar geraapt en vormen de olijven een grote berg. Op deze manier kunnen de olijven eenvoudig handmatig in zakken gedaan worden. Van het rapen krijg je ontzettend zachte handen, want de olijfolie is meteen al flink voelbaar.
Olijven plukken is een zwaar werk, helemaal als je het niet gewent bent: bukken, rapen, sjouwen….maar de natuur is prachtig, de zon schijnt en naarmate de dag vordert wordt het warmer, dus kan de trui uit en de sjaal af. Gelukkig is er is voldoende tijd tussendoor om van de omgeving en het mooie weer te genieten.
Aan het eind van de middag wordt er gestopt met werken en is het tijd voor een drankje en hapje. Je voelt behoorlijke spierpijn in de, normaal ongebruikte, spieren maar het voldane gevoel doet alles vergeten, het is gewoon een superleuke ervaring!
Na een gezellige avondmaaltijd, een sfeervolle avond en een goede nachtrust gaat de groep de volgende ochtend om acht uur opnieuw aan het werk. Op deze tweede dag wordt, rond twee uur, met het werk gestopt, het was leuk, maar er zijn grenzen en het oogstfeest moet gevierd worden! De zakken met olijven worden dichtgebonden en opgehaald door een vrachtwagen met open laadbak. De champagnefles wordt geopend en er wordt geproost op een goede oogst.
Dan begeeft het oogstteam zich per auto naar de perserij die zich vele kilometers verderop, hoog in de bergen, bevindt. Dit gaat altijd gepaard met een tussenstop in een lokaal restaurant, waar de traditionele warme oogstlunch gebruikt wordt.
Het persen van de olijven is een belevenis op zich. Na een tocht over smalle, steile wegen bereikt het team aan het eind van de middag de perserij. Er staan meestal al enkele auto's met hun lading te wachten, dus het gaat nog wel even duren.
Dikke poncho's zijn meegenomen en dat is maar goed ook, het is, zo hoog op de berg, verschrikkelijk koud. Gelukkig brandt, in de zeer eenvoudige wachtruimte, een houtvuur waar we ons omheen scharen.
Op een plastic tuintafeltje zetten we de meegenomen drank en hapjes neer, want gezelligheid kent geen tijd en tijd hebben we daar genoeg, heel veel tijd.
Na enkele uren is de meegebrachte lading olijven dan eindelijk aan de beurt. De zakken worden leeggegooid in een grote bak die tevens weegschaal is. Het resultaat is geweldig en de olijven kunnen geperst worden. Het is inmiddels donker en nog kouder geworden, maar de euforie van de eerste olijfolie die in een dun straaltje in een grote jerrycan stroomt is fantastisch.
Door het donkere Spaanse land rijdt het oogstteam terug met een overvolle aanhanger met jerrycans gevuld met olijfolie van de eerste persing. Het is een spannende tocht met een te zwaar beladen auto over smalle en steile wegen, maar uiteindelijk komt het team dan toch bij de Finca aan met de eigen olijfolie. Het team neemt nog een heerlijk drankje om het te vieren en natuurlijk wordt de verse olijfolie geproefd met een stukje witbrood.
Zo lekker is dat, ik kan er bijna niet genoeg van proeven…… of er een engeltje…
